One of Asianet’s most popular serials, Amma Ariyathe is constantly among the top 5 shows on Malayalam TV’s TRP charts. It is the story of a ridiculously over accomplished young woman seeking revenge on her estranged mother’s abusers and it certainly has gripped the minds of the Malayali public.
Also Read: Are Malayali Women Addicted To Serials?
Like most other serials in Malayalam, Amma Ariyathe has some serious problems. The story of Amma Ariyathe isn’t original – the same director made Kumkumapoovu, again the story of a separated-at-birth mom and daughter duo. The language is unnecessarily grandiose and it is almost as if the purpose of the glazed language is to compensate for the blatant sexism in the serial. This is under the assumption that the makers acknowledge their sexist tendencies, but most likely they don’t because not a single episode goes by without at least one character remarking on the female lead Aleena’s extraordinary bravery despite being a woman. The epithet she wears most proudly-“annathom olla penn” – tells us all we need to know about this matter. Also interesting to note is the surge in popularity this serial got after introducing a macho love interest for the un-tameable Aleena.
The problem of sexism is certainly not unique to this generic serial. It is found everywhere in Malayalam entertainment, from our songs to our movies and everything in between. To be brave is to be a man and to be weak is to be a woman. It is a carefully constructed gender stereotype that harms both men and women. It assumes that women are naturally timid because they are weak and that men are naturally brave because they are strong. This weakness attributed to women comes with its own set of feelings like fear, compassion and care. For a man, this set changes to bravery, anger and stoicism. Hence, a courageous woman and a fearful man both become aberrations. The man with the ‘womanly’ quality is degraded and the woman with the ‘manly’ quality gets attacked for not being a tamer.
It’s obvious how this harms men. Condensing a man’s entire emotional capability into one word, either ‘brave’ or ‘strong’ does not leave much space for emotions other than anger. What about fear, are those who have fear, not men? The obsession with fearlessness is a feature of toxic masculinity. While bravery is commendable, having fear is normal and it should not be judged as ‘feminine’ or ‘weak’. It is a defence mechanism. The lack of fear is not an attribute but rather a symptom of a genetic disorder called the Urbach-Wiethe disease.
This sort of stereotyping can also be seen in the race to solve women’s problems for them. Much like how ‘big strong men’ solve the problems of the Disney princesses, women are expected to wait for their ‘knight-in-shining’ armour. The natural state of a woman is ‘damsel-in-distress’. Protect women, save women!
You may think, “does this mean that men should walk away from a woman in trouble?” No, they shouldn’t. What they should do is treat each woman as an independent person and not attribute one woman’s circumstance to gender in general.
Scientifically, female human beings seem physically weaker than males. However, take a look at nature. Are female animals any less fierce? Do you see lionesses cowering in dens waiting for lions to bring them sustenance? If being ‘naturally weak’ is an adequate reason to limit women, why don’t all the animals in the world collectively protect their females the way patriarchy ‘protects’ women? It may be because they understand that protection should not mean repression. Unfortunately, repression is what passes for protection in our culture. I shouldn’t have to elaborate why it is harmful: It leads to regressive customs such as, ‘Pita rakshati koumare, Pati rakshati youvane, Puthro rakshathi vardakye’-up to here is kind of alright, but here comes the ruiner-‘Na sthree swathanthryam arhati’. Women do not deserve independence. Women are weak, the world is dangerous. Women are not brave. Women should stay at home. Women are property. Women don’t need rights. This is the end result of a regressive culture. Take a look around, women without rights isn’t an uncommon situation in the world. What do you think normalised such situations?
‘Aaninte thantedam olla’ Aleena is the representative of this toxic culture. Men are brave, yes. Women are brave too. Bravery or independence isn’t something that has a gender. Through Aleena, the makers probably wanted to show a strong woman and changing norms for what a woman is. Perhaps there is a little something redeemable in Amma Ariyathe in the character of Ambadi, the male lead who does not solve Aleena’s problems with his might or try to ‘tame’ her but rather supports Aleena in solving her problems. Yet the serial is a failure in representing strong women and equality because they do it in a frame heavily tinted with sexism. It isn’t a compliment to say women are as brave as men. It is sexism, just a little more benevolent.
3 responses to “How Serials Like ‘Amma Ariyathe’ Reinforce Benevolent Sexism”
ഈ പോസ്റ്റ് ആരെഴുതിയതാണെങ്കിലും അവർ മലയാളം സീരിയൽസ് വീക്ഷിക്കുന്നതിൽ തെറ്റ് പറ്റിയിട്ടുണ്ട് മലയാളത്തിൽ നിലവിലുള്ള സീരിയലുകൾ എടുത്തു നോക്കിയാൽ കുല സ്ത്രീ കലിപ്പൻ കാന്താരി പോലുള്ള ആശയങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത ശക്തയായ നായികയെ കാട്ടുന്ന, matured ആയ പ്രണയം കാണിക്കുന്ന വ്യക്തി ജീവിതത്തിന്റ പ്രാധാന്യം പറയുന്ന സീരിയൽ ആണ് അമ്മയറിയാതെ. കരഞ്ഞു വിളിച്ചു നായകന് മുന്നിൽ കൈനീട്ടി നിക്കുകയും കാന്താരി ആവുകയും ഫോഴ്സ്ഡ് ലൗ കാട്ടുകയും ഉത്തമ കുടുംബിനി കാട്ടുകയും ചെയ്യുന്ന സീരിയലുകൾക്കിടയിൽ കുടുംബ ജീവിതം നോക്കാതെ പഠിച് ജോലി വാങ്ങി വേണമെങ്കിൽ നായകനെ സാമ്പത്തികമായി ഹെല്പ് ചെയ്യുന്ന multi പ്രൊഫഷണൽ ആയ ഇന്നത്തെ കാലത്തെ പെൺകുട്ടികൾക്കു inspiring ആയ കഥാപാത്രം ആണ് അലീന. ഇവിടെ പറയുന്ന ആണത്തം എന്ന് പറയുന്ന ഡയലോഗ് ആ സീരിയലിലുണ്ടോ എന്നെനിക്കറിയില്ല പക്ഷെ പെണ്ണെന്നു പറഞ്ഞു പുച്ഛിച്ചവന് നേരെ പെണ്ണ് തന്നെയാ ആ പെണ്ണിന് എന്തൊക്കെ ചെയ്യാൻ കഴിയും എന്ന് കാണിച്ചു തരാം എന്ന് പറയുന്ന ഡയലോഗ് ആണ് ഓർമ വരുന്നത്. പ്രണയത്തിൽ പോലും സമത്വം കാണാൻ പറ്റുന്ന സീരിയൽ ആണ് അമ്മയറിയാതെ. ഈ സീരിയൽ പോലും സ്വീകരിക്കാനുള്ള മാനസിക വളർച്ച കുടുംബ പ്രേക്ഷകർക്കോ യൂത്തിനോ ആയിട്ടില്ല എന്നതിന്റെ തെളിവാണ് മറ്റു 18th സെഞ്ച്വറി സീരിയലുകൾക്കിടയിൽ ഇതിനു ഏറ്റവും റേറ്റിംഗ് കുറവും വ്യൂസ് കുറവും. മലയാള സീരിയലിലെ മാറ്റത്തിന്റെ തുടക്കമായി അമ്മയറിയാതെ നമുക്ക് കാണാം ഇത്രയും ടോക്സിക് സീരിയലുകൾക്കിടയിൽ ഇത്രയെങ്കിലും പ്രോഗ്രസ്സീവ് ആയത് കൈയടി അർഹിക്കുന്നു 😊ഈ സീരിയൽ പൂർണമായും പൊളിറ്റിക്കലി കറക്റ്റ് അല്ല ചില ഡയലോഗ്സ് ഒക്കെ തീർച്ചയായും പ്രശ്നം ഉള്ളതാണ് പക്ഷെ മറ്റു സീരിയലുകളെ അപേക്ഷിച്ചു ഇത് ആശയപരമായി അത്യാവശ്യം പുരോഗതി ഉള്ളതാണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ സീരിയൽ മറ്റു സീരിയലുകളെക്കാൾ വിജയിപ്പിക്കുകയാണ് വേണ്ടത്. മാത്രമല്ല ഈ സീരിയലിലെ ഡയലോഗ് തേടി പിടിച്ചു വിമർശിച്ചവർ ട്രെൻഡിങ്ങിൽ വരുന്ന regressive സീരിയൽ ആയ സാന്ത്വനം പോലുള്ളവ കാണുന്നില്ലേ എന്നാണ് എന്റെ സംശയം വിമർശിക്കുന്നെങ്കിൽ ആണുങ്ങൾ വരെ കാണുമെന്നു പറയുന്ന highly ടോക്സിക് ആയ സാന്ത്വനം പോലുള്ളവ വിമർശിക്കു. Be practical പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം സീരിയൽ ലോകം പൊളിറ്റിക്കലി കറക്റ്റ് ആവില്ല അത് സ്റ്റെപ് ബൈ സ്റ്റെപ് ആയെ സംഭവിക്കു അതും കുലസ്ത്രീകളും കലിപ്പനും കാന്താരിയും വാഴുന്ന സീരിയൽ ലോകം ആണെന്ന് ഓർക്കണം. അല്ലാതെ മാറ്റം കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രെമിക്കുന്ന സീരിയലിനെ തിരഞ്ഞു വിമർശിച്ചിട്ടു കാര്യമില്ല അമ്മയറിയാതെ കാണുന്നവർ അതൊക്കെ വിമർശിച്ചോളും…ഒരു ബോൾഡ് attempt ആയി കണ്ട് അമ്മയറിയാതെ സീരിയൽ മറ്റു ടോക്സിക് സീരിയലുകൾക്ക് മേൽ വിജയം നൽകിയാൽ താങ്കൾ പറയും പോലെ ഇനി വരുന്ന സീരിയലുകൾ കൂടുതൽ പൊളിറ്റിക്കലി കറക്റ്റ് ആയിക്കോളും.
Yes!!!!! This is true but still this is better among all other shit.
[…] Amma Ariyathe is a Malayalam serial that camouflages itself as a ‘more-power-to-women’ fl…. Still, insists on portraying women beneath men wherever it counts. The protagonist Aleena is a ‘strong’ woman who does not believe in male superiority. But she is also convinced that after marriage, women ought to be subservient to their husbands. It seems that the writers want so many things at once. They want the younger women audience to root for Aleena’s independence and courage. They also don’t want to alienate older viewers. So they make sure Aleena is not so alpha as to upend the male superiority in a traditional marriage. […]